Miejscem smutku, radości i marzeń
Ta sama przestrzeń
Te same twarze
Żyjemy według
Tych samych ideałów
I ścian banałów
Łatwo tu zatracić siebie
Pogrzebać czas
I zagubić jutro
Kurtyna szarości
Wciąż się poszerza
Dziś jesteś wielkim człowiekiem
Jutro zasypiasz na dworcu w Skowierzach
I walczysz
Walczysz o przetrwanie
Siłą i groźbą
Przecież wiesz
Tak już trzeba
Nagle zasypiasz
Odchodzisz z padołu
Co osiągnąłeś
Na pewno nie radości i spokoju
Świat zapomina
Zapomniał o tobie
On tylko pamięta
Tą słuszną drogę
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz